maandag 2 juli 2012

Home sweet home

Het heeft even geduurd, maar dan heb ik nu toch eindelijk tijd om eens een aller-allerlaatste berichtje te schrijven op deze blog.

Op 18 juni ben ik na een lange vlucht uit Boston, gevolgd door een op het nippertje gehaalde vlucht in Parijs, thuisgekomen. Het voelt heel bizar om weer in het drukke ieniemienie Nederland te zijn, vooral als je nog heel moe bent van je reis en een vette jetlag hebt.

Mijn jaar was echt geweldig en ik zal nooit de dingen vergeten die ik allemaal mee heb gemaakt, de mensen die ik heb ontmoet, en de dingen die ik heb geleerd.

Het belangrijkste wat ik misschien wel geleerd is dat niet alle vooroordelen over Amerikanen waar zijn.  Dat Amerikanen als 'nep' worden gezien, kan komen doordat ze op heel veel dingen wat emotioneler en minder nuchter reageren dan wij Nederlanders. Nuchterheid is gewoon iets heel erg Nederlands. En hun interesse kan dus echt oprecht zijn als ze een heel gesprek met je houden, het is echt niet zo dat ze het doen om leuk over te komen ofzo, misschien 1% van de Amerikanen is echt zoals je ze op televisie ziet (de televisieseries en reality-tv zorgt natuurlijk ook voor een stereotiep beeld). Het bizarre wat ik wel heb ervaren is dat er bij Amerikanen op de een of andere manier een barriere is om elkaar beter te leren kennen. Ze voeren zo een serieus gesprek met je, maar op de een of andere manier blijven ze heel erg op de vlakte met alles. Misschien ligt het aan mij omdat ik uit een ander land kom, maar ik vond het echt heel apart en eigenlijk ook gewoon gek. Vandaar dat het echt heel lastig was om vrienden te worden met Amerikanen. Uiteindelijk had ik er wel een aantal, maar die waren wat opener en relaxter dan anderen.

Ten tweede heb ik geleerd om wat spontaner en socialer te zijn. In Nederland is iedereen erg op zichzelf en knoopt men niet gauw een gesprekje met elkaar aan of zegt men simpelweg 'hoi' tegen elkaar. In Amerika vragen ze altijd standaard 'Hi, how are you?', en begroeten je met een vriendelijke glimlach. Wel is het zo dat ze als ze 'how are you?' vragen, ze 99% van de gevallen niet hoeven te weten hoe het ECHT met je gaat - het is gewoon een manier om gedag te zeggen. Ik betrap me er zelf ook af en toe op dat ik hetzelfde tegen anderen zeg. Vooral in het Midwesten is iedereen heel erg aardig  tegen elkaar en altijd in voor een praatje. Ik ben eigelijk altijd heel erg verlegen en op mezelf, maar in Amerika heb ik geleerd om niet verlegen te zijn en af en toe iets simpels te doen zoals gewoon naar iemand lachen. Je zult versteld staan bij hoe veel mensen je uiteindelijk een brede grijns op het gezicht tovert. Alleen in de grote steden zoals New York (niet Washington en Boston, dat dan weer wel) zijn de mensen wat onvriendelijker en kom je niet zo gauw een sociaal iemand tegen.

Ten derde heb ik geleerd dat ik ongelooflijk veel geluk heb met mijn onderwijssysteem. Amerikanen moeten voor alles keihard werken en onderwijs wordt niet door de overheid gefinancierd, dus kunnen de prijzen ontzettend hoog zijn. De meesten werken zich dan ook te pletter op de middelbare school en proberen een beurs te bemachtigen van de universiteit waar ze het liefste willen studeren en uiteindelijk hopelijk worden aangenomen. Als ze na aftrek van de beurs hun collegegeld alsnog niet helemaal uit eigen zak kunnen betalen, zullen ze een studielening moeten aanvragen. Het grootste deel van de studenten doet dit ook echt en blijven uiteindelijk zitten met een enorme schuld die ze pas na jaren volledig af kunnen betalen. In Amerika is het ook moeilijker om succesvol te worden. Het is in principe heel makkelijk om je eigen onderneming te beginnen of om vanaf onderaan de carriereladder te beginnen, maar voor de rest sta je er alleen voor. Aan de ene kant is dat vanwege het vrije marktsysteem en dus goed, maar aan de andere kant zorg je ervoor dat mensen letterlijk op straat komen te staan en niet meer voor zichzelf kunnen zorgen.

Het belangrijkste wat ik misschien wel geleerd heb is om gewoon te gaan en zo veel mogelijk dingen te proberen. Kies een vak dat je normaal nooit zou kiezen, ga bij een club waar je eigenlijk altijd nieuwsgierig naar was maar er nooit toe kwam om echt mee te doen, ga op reis (als je het kan betalen natuurlijk) naar nieuwe plekken en leer over de plaatselijke cultuur. Hierdoor word je heel wereldwijs en je leert ook op eigen benen te staan. En je staat veel meer open voor nieuwe dingen natuurlijk. Het leert je ook om te gaan met onverwachte situaties, wat natuurlijk altijd je van pas kan komen in je hele leven met van alles en nog wat!

Mijn advies is: go out, explore and enjoy!

Heel veel liefs,

Hannah

zaterdag 26 mei 2012

Spring Term and Spring Break

Hi hotemetotes,

Winter term is (thank god) voorbij. Ze zeggen ook wel dat Winter Term "the dark term" is op Lawrence, vanwege de werkdruk en het weer, wat allebei een grote invloed op jou heeft als student. Studeren is moeilijker, en het lijkt alsof de vakken zelf 10x moeilijker zijn en je 10x harder moet werken. Het weer helpt ook niet altijd mee, zeker met de sterk wisselende temperaturen dit jaar. Het is wel een heel zachte winter geweest - het begon pas te sneeuwen in januari, en het duurde af en aan tot aan begin maart, terwijl het hier normaal van Thanksgiving tot en met eind maart, begin april dik onder de sneeuw hoort te liggen. In plaats daarvan hebben we een hele vroege lente met zomerse temperaturen - helemaal niet erg natuurlijk!

Maar goed, winter term was dus heel vermoeiend. Gelukkig heb ik wel goede cijfers teruggekregen. Voor American History heb ik een B (wat ik toch wel knap vind van mezelf als niet-Amerikaan en dus nooit opgegroeid met Amerikaanse geschiedenis), voor Introduction to American Society heb ik een B, voor Spaans een A- en voor Freshman Studies ook een B. Verbazend goed vind ik, ik had toch het idee dat het heel wat slechter ging! Dit trimester heb ik hele leuke vakken, namelijk Spanish 201 (het laatste niveau dat je moet afronden om je language requirement te krijgen, ik doe het gewoon omdat ik het leuk vind), Introduction to Philosophy: Problems, en Introduction to Political Science.

In Spring Break ben ik voor het grootste deel in Appleton gebleven, lekker rustig op m'n kamertje. Andere vriendinnen bleven ook hier, dus het was heel gezellig. Je had alleen geen meal plan in Spring Break, dus we moesten voor ons eigen eten zorgen, wat niet heel erg een probleem was want er waren nog genoeg mensen met een auto die je even een lift konden geven naar de mall of de supermarkt. We zijn veel in de zon gaan liggen en hebben ons basically weer helemaal opgeladen van het afgelopen term.
De laatste 4 dagen ging ik met een Japanse en een Chinese vriendin naar Boston, wat echt heel leuk was! Ze zeggen ook wel dat Boston van alle steden in Amerika misschien wel de meest Europese sfeer heeft (maar dan ga je je ook afvragen wat ze dan precies bedoelen met een 'Europese' sfeer, de ene Europese stad is de andere niet, een misverstand dat helaas vaak voorkomt onder Amerikanen), en nog veel gebouwen heeft in de stijl van de tijd dat ze nog een Engelse kolonie waren. We hebben vooral in veel goede restaurants gegeten (een opluchting, er is echt wel goed eten in Amerika, als je maar goed zoekt, vraag de locals waar de lekkere tentjes zijn!) en rondgelopen in de stad. Wat minder was dat het Chinese meisje vooral veel wilde gaan shoppen, en ik en het Japanse meisje juist Boston echt als stad wilden leren kennen. Vandaar dat we meestal alleen samen ontbeten, lunchten en avond aten, en af en toe samen wat winkels ingingen, maar voor de rest ieder onze eigen weg gingen. Omdat ik maar 4 dagen had ben ik alleen naar het Museum of Fine Arts geweest (echt heel mooi, wel heel groot dus ik heb niet alles kunnen zien) en naar The John F. Kennedy Library and Museum. Bijna iedere voormalige president heeft zijn eigen museum en bibliotheek, waar mensen meer over hun levens te weten kunnen komen en onderzoek mogen doen. Ook heel indrukwekkend, je eindigde tentoonstelling met een heel mooi uitzicht over de skyline van Boston. Oh ja, ik ben ook nog naar de Harvard campus geweest, wat ook heel leuk was - Cambridge is echt een heel mooi stukje van Boston vind ik. Boston is voor mij wel een stad waar ik later zou willen wonen!

Inmiddels is Spring Term ook bijna op z'n eind. Voor alle vakken sta ik er goed voor, ik heb voor Intro to Political Science een A- voor mijn paper en een B- voor mijn midterm (ik had niet zo goed geleerd dus ik was wel blij, volgende keer ga ik er echt hard tegenaan). Voor de tweede paper moet ik nog mijn cijfer terugkrijgen, maar ik verwacht wel weer een goed cijfer. Voor Spaans heb ik tot nu toe ook een A gemiddeld. Philosophy is heel wat lastiger dan ik dacht, dus voor mijn midterm had ik een C-. Maar ik heb met de professor gepraat en we hebben samen het midterm even doorgenomen dus nu snap ik wat hij wil qua antwoord op de vragen die hij stelt. Hij is wel heel aardig en heel grappig, hij is denk ik rond de 70 en hij vloekt af en toe in de lessen (niet heel zwaar hoor, meer woorden als 'bitch' en 'bullshit'), de meeste professoren zijn heel relaxt hier op dat gebied. Natuurlijk ga je als student niet vloeken in de les maar de sfeer is zo laid back dat ze je niet raar aankijken als je af en toe uit frustratie wat grover bent dan mensen van je gewend zijn. Maak je geen zorgen hoor, ik ben niet veranderd in een ongemanierde holbewoonster ofzo ;) Dat was zeker wel anders dan ik verwacht had hier in Amerika - ik had altijd heel erg de indruk dat je veel meer op je woorden moest letten dan in Nederland, omdat bij ons woorden als 'fuck' en 'shit' minder betekenen dan in Amerika. Maar de meeste mensen gebruiken rustig dat soort woorden om dingen kracht bij te zetten. Best wel grappig.

De laatste paar weken ben ik vooral bezig met leren voor mijn finals en me voorbereiden op de terugkomst naar Nederland... ik vraag me af hoe ik alles in hemelsnaam in mijn koffer moet proppen, maar dat zie ik dan wel weer! Gaat wel lukken denk ik hoor. Ik hoop dat het weer in Nederland beter is dan vorig jaar, toen het de hele zomer regende!

Liefs,

Hannah

zondag 19 februari 2012

Winter term at LU

Hi darlings,

Sorry voor het extreem late bericht, maar ik heb het echt onwijs druk hier. Dat komt vooral omdat ik nu twee vakken heb waarvoor ik veel moet lezen en allerlei papers moet schrijven, namelijk Freshman Studies en American History: Republic to Nation, 1789-1896. American History is heel interessant, maar als Nederlander en dus als niet-Amerikaan en iemand die niet opgegroeid is met Amerikaanse geschiedenis is het wel heel lastig. Veel kleine dingen weet je niet, maar mijn professor is heel aardig en geduldig en vindt het dus geen probleem om iets even wat beter uit te leggen. Ik ben de enige buitenlander in de klas, en we zijn maar met z'n 10en, lekker rustig dus, en je krijgt ook veel persoonlijke aandacht.

Ondertussen heb ik al mijn midterms afgerond en ze zijn allemaal denk ik wel redelijk gegaan, hoewel ik wel last heb van moeheid en stress doordat ik zo veel moet doen voor alle vakken. Gelukkig is het over een paar weken alweer spring break, waarin ik naar Michigan zal gaan om te kamperen met wat vrienden in een Wilderness States Park, en naar Boston met weer twee andere vriendinnen. Belooft leuk te worden! Met roeien gaat het ook goed, we zitten niet op het water vanwege de kou, maar 5x per week op de roeimachine. Vermoeiend, maar wel heel goed om fit te blijven, en zeker als je het met z'n 5en doet iedere training is het makkelijker om vol te houden. Tijdens fall term heb ik maar een regatta geroeid, maar in spring term zal ik vast veel meer wedstrijden roeien, heb er nu al zin in! De winter hier in Appleton is trouwens heel raar verlopen. Normaal ligt er standaard van november t/m maart een dik pak sneeuw en blijft het constant heel koud, maar het is nu juist een beetje Hollands weer: afwisselend winters koud en zonnig lenteweer, en soms sneeuwt het, en soms smelt alles eerst helemaal weg voordat het weer begint met sneeuwen. Ik ben eigenlijk wel blij dat het zo'n milde winter is geweest, want ik had ook weer niet zo veel zin om de echte Wisconsin winters mee te maken hier.

Het zal de komende weken moeilijk zijn om m'n blog bij te houden, maar ik ga zeker m'n best doen!

Liefs,

Hannah

zaterdag 3 december 2011

Flying home today!

Hi lieverds,

Misschien dat deze blog geheel overbodig is, maar toch. Ik vlieg vandaag dan ein-de-lijk naar huis! Ik was bang dat mijn vluchten gisteren faliekant fout zouden gaan maar alles is echt van een leien dakje gegaan, ik heb toch wel op de raarste momenten geluk :)

Vorige week woensdag vertrok ik met Laurie-Ann (vriendin uit Quebec) naar Montreal. Helaas was onze vlucht van Appleton naar Detroit uren vertraagd, dus konden we onze volgende vlucht die dag niet halen. Gelukkig konden we kosteloos onze tickets omboeken en kregen we een overnachting in Detroit op kosten van de airline. Probleempje: de mevrouw had ons geen hotelvouchers gegeven (wisten wij veel). Dus wij naar Detroit vliegen, ook stom was dat bij de baggage claim nergens stond waar onze bagage op de band zou liggen, dus wij minstens 1 uur wachten op onze bagage, bleek dat ze ergens op een of andere band lagen... Vervolgens moesten wij ergens vouchers zien te vinden, we liepen eerst naar het verkeerde hotel, dus moesten we vragen waar we zaten, om daarna eindeloos te moeten wachten op de shuttle naar ons hotel. We moesten de volgende dag om 8 uur vliegen, en tegen de tijd dat we goed en wel in onze hotelkamer zaten was het 2 uur 's nachts, en we moesten om 5 uur opstaan. Funfun.. gelukkig was onze vlucht naar Montreal niet vertraagd en ging alles goed.

In Canada heb ik de week daarna eigenlijk vooral heel veel uitgerust en geslapen, en veel gelezen. Op zondag zijn we naar Quebec-city gegaan, de hoofdstad van Quebec. Ik dacht altijd dat Montreal dat was, maar dus niet :P Quebec-city is een hele mooie stad, veel oude gebouwen (oud in de zin dat het gebouwen zijn uit de 17e en 19e eeuw ofzo), veel kleine straatjes met leuke winkeltjes, net zoals in Europa eigenlijk. Op woensdag zijn we naar een shopping mall geweest, en echt, het is zo raar dat een buurland van Amerika opeens wel allemaal Europese dingen heeft, ik kan me even niet meer herinneren wat allemaal, maar Canada is echt "best of both worlds" qua producten. Ik was dus helemaal happy :)
Op de laatste dag (vrijdag) ben ik met Laurie door Montreal gelopen, ook een hele mooie stad maar ik vond het minder leuk dan Quebec-city. Misschien omdat Montreal groter is, Quebec-city heeft ongeveer 600.000 inwoners, dus ongeveer Amsterdam, en Montreal een paar miljoen. Diezelfde dag via een omweg teruggevlogen naar Chicago O'Hare om eindelijk op m'n hotelbed neer te ploffen. Wel eerst even een 3 uur lange skypesessie gehad, want in Canada had ik geen internet :( :(

Vandaag vlieg ik terug naar Nederland, hopelijk gaat de vlucht goed, ik ga zekersteweten slapen als een malle! Meteen ook de jackpot diezelfde avond, want we gaan ouderwets Sinterklaas vieren, ik kan geen betere terugkomst bedenken :) het zal toch ook wel moeilijk zijn deze vakantie, want ik mis de mensen op Lawrence nu al heel erg! Maar ik ben zeker heel blij om iedereen in Nederland weer te zien :)

Tot de volgende blog over een maand, Merry Christmas and a Happy New Year,

Hannah

maandag 21 november 2011

Finals, transcripts, Canada, kikkerlandje

Hi sweeties,

Ik zit nu in een van de vele studieruimten die Lawrence rijk is te studeren voor m'n finals, even pauze. Pff wat zijn 3 maanden snel voorbij gegaan! En tegelijkertijd heb ik ook weer heel veel gedaan. Sinds de laatste blog ben ik eigenlijk alleen maar bezig geweest met de laatste loodjes voor alle vakken en het overleven tot komende woensdag, de dag waarop ik voor het eerst in m'n leven naar Canada zal gaan! Ik ga mee met een vriendin van me uit Quebec, dus het is alleen Frans Canada dat ik zal gaan zien. Het zal wel heel raar zijn om mensen een taal te horen spreken die je zelf behoorlijk beheerst, maar dan in een totaal onverstaanbaar accent. Ben gelukkig al een beetje getraind door m'n vriendin dmv het kijken van allerlei Québécois cabaretiers, en tot nu toe kan ik ze allemaal aardig verstaan. Maar even zien hoe het zal zijn als ik door Montreal loop!

Ik ben supersuperblij, want ik heb een paar dagen geleden m'n eerste A voor een paper de wacht in gesleept, een A- om precies te zijn. Het was een paper over Wassily Kandinsky, een Russische spiri-wiri abstracte kunstenaar die een essay had geschreven over hoe mensen kunst moeten beleven. Ik had na lang wikken en wegen maar besloten om een mini paper te schrijven over de werking van de kleur blauw op de ziel van de kijker... misschien dat het schrijven over m'n favoriete kleur me een beetje zou helpen - blijkbaar wel!

Voor Spaans moet ik alleen nog een toets maken en hopelijk mag ik dan door naar de meer gevorderde groep van Spaans. Als alles goed gaat en ik in het derde trimester weer door mag naar een nog hoger niveau heb ik dezelfde lerares voor het hele jaar gehad. Vind ik totaal niet erg, want ze is Madrileense dus ik leer technisch gezien het "echte" Spaans. De lessen zijn altijd grappig, vooral als je met 7 footballspelers in de les zit - ze zijn niet al te slim (dus het stereotype klopt voor 90% wel, sommigen zijn echt wel slim) en maken dus hilarische fouten soms. Gelukkig kunnen ze er zelf wel om lachen, anders zou het wel heel triest zijn :p

Voor Introduction to American Society I en ESL heb ik geen final, voor beide moest ik een final reflection paper schrijven. Aan ESL heb ik uiteindelijk niet echt veel gehad, behalve dat ik een tweede persoon had die mijn schrijfwerk nakeek en dat we steeds iedere lecture nabespreken om na te gaan of iedereen het heeft begrepen. Sowieso dat ik dat laatste vak niet neem volgend trimester dus!
Intro to American Society ga ik wel houden, het is echt interessant en het is heel grappig met een klas vol met Japanners :) wel jammer dat we altijd heel veel observations moeten schrijven, hopelijk wordt dat wat minder de rest van het jaar. Je moet in principe steeds een verslag schrijven van een gebeurtenis op Lawrence, er dan vragen over stellen aan twee Amerikanen en dan een analyse ervan maken van wat je zelf van die ervaring hebt geleerd. Als je dat 30 keer hebt gedaan begint het wel irritant te worden..

Maar goed, Freshman Studies ging goed gelukkig, bij lange na niet het Nederlands mondeling waarbij je 15 boeken ondersteboven en van binnen naar buiten moest kennen. Hier was het gewoon 5 boeken, grote lijnen, en vooral goed moeten zijn in "bulshitting" zoals ze dat hier in de States zo mooi zeggen. De tijd die je voor je examens hebt was net zoals bij de eindexamens, 2 1/2 uur keihard buffelen.

Woensdag vertrek ik naar Quebec, alleen de residence halls sluiten om 12 uur 's middags en onze vlucht gaat om 18:30... word nog interessant met vertier zoeken hahaha.

Nou honeypies, ik moet weer verder, er komt gauw weer een update dat beloof ik, ik vind dat ik jullie wat vaker moet schrijven dus dat ga ik dan ook maar proberen.

zondag 30 oktober 2011

Reality check

Hi lieverds,

Ik las kortgeleden een blog van iemand die ook via Fulbright in Amerika studeert. Ze had het over bepaalde gewoonten die wij als Nederlanders hebben en over Oegstgeestenaren (ze is zelf ook Oegstgeestenaar). Net als zij ben ik mezelf ook heel erg tegengekomen hier in Amerika en ben sommige gewoonten van Nederlanders nou niet echt bepaald normaal meer gaan vinden of zelfs nog minder goed. Wij openen bijvoorbeeld nooit even de deur voor iemand, op straat zijn we ook niet beleefd tegen elkaar en als er iemand in elkaar geslagen zou worden zou hoogstwaarschijnlijk niemand wat doen. Hier doen ze het tegenovergestelde, ze vragen altijd hoe het met je gaat (je hoeft natuurlijk niet altijd je hele leven tegen ze te vertellen) en het is 90% van de tijd oprecht. Ik zeg niet dat ik zelf nooit mee ben gegaan in bepaalde Nederlandse gewoonten (gelukkig heb ik het laatste nog nooit meegemaakt), maar het zet me wel heel erg aan het denken. Ik heb zo ontzettend veel geluk met het leven dat ik leid en de kansen die ik heb, niet veel anderen hebben dat. Ik ben niet rijk, ik heb geen villa in Frankrijk, mijn ouders kunnen me behoorlijk wat geven maar niet alles, maar ik heb het wel heel goed. Mijn ouders kunnen mij bepaalde kansen geven die ze in Amerika lang niet allemaal hebben. Hoewel ik vind dat ze in Amerika heel wat dingen anders kunnen doen qua kosten van onderwijs, waar ik het met een meisje uit mijn roeiteam gisteren ook over had. Mijn vriend is een goed voorbeeld van de gemiddelde Amerikaanse student hier: hij is van de middenklasse, maar dit was het enige college dat hij zich kon veroorloven, en hij heeft het geluk dat hij in-state is en dat hij goed is in American Football. Mijn roommate had ook moeite met het vinden van een geschikt college dat ook niet te veel mocht kosten. Waarom moet het zo zijn dat mensen soms geeneens de keuze hebben om naar de universiteit te gaan, een goede, omdat ze het simpelweg niet kunnen betalen? Kan een universiteit niet ook gewoon goed zijn zonder te rekenen op enorme donaties van families die generaties lang naar Harvard/Yale/Princeton zijn geweest en het buiten de deur houden van knappe koppen met minder geld? Hier in Amerika lopen zo ongelooflijk veel mensen rond die duidelijk de hersens hebben, maar gewoonweg niet het geld om een opleiding te volgen. In Nederland kan je het vergelijken met het loterijsysteem voor de studie geneeskunde. Alleen al op mijn middelbare school had je zo veel mensen die heel graag geneeskunde wilden studeren, maar geen 8.0 gemiddeld stonden en dus maar moesten hopen dat ze binnen konden komen bij de universiteit van hun keuze en studeren wat ze het liefste willen en uiteindelijk kunnen doen wat ze het liefste willen: mensen helpen en ze hopelijk weer beter maken. De Tweede Kamer heeft erover gepraat en praat er nu nog steeds over, zoals het altijd gaat in Nederland. Ik zeg niet dat de regering alles moet doen zonder na te denken, maar ik hoop dat ze dat stuk van het onderwijssysteem gauw kunnen veranderen. Want het moet niet zo zijn. Natuurlijk is het geweldig als er in Nederland bepaalde honours-opleidingen bestaan en dingen zoals University College, maar die berusten op niet heel veel extra geld (denk ik) en echt op wat mensen kunnen. Maar aan iemands gemiddelde kan je niet alles aflezen: iemand kan kei en keihard gewerkt hebben voor een 5,5 voor dat ene natuurkunde PTA met 3 keer per week 2 uur bijles, een ander kan 3 keer een boek doorgebladerd hebben en dan een 8 halen voor datzelfde PTA. Nederland, kijk niet alleen maar naar cijfers, maar ook naar motivatie van mensen, en Amerika, doe alsjeblieft wat aan je onderwijssysteem!

Mijn broer is 4 jaar geleden ook naar Amerika geweest en nu begrijp ik pas wat hij zegt als ik een keer ergens over klaagde, misschien wel zelfs iets heel kleins en stoms, en hij zei dat ik dankbaar moest zijn voor wat ik heb. Dat ben ik, en heel erg. Op een dag hoop ik dat ze in Nederland en in de bubbel die Oegstgeest heet allemaal, en niet maar een paar mensen, leren wat dankbaarheid is en hoe het is om keihard te moeten werken omdat je anders gewoonweg niet een hogere opleiding kunt volgen.
Dit wilde ik even met jullie delen. Jullie mogen me links noemen, opportunistisch, socialist, wat dan ook, maar dit is wel de waarheid, de wereld van vandaag. En die moeten mensen op gegeven moment onder ogen zien. Ik zeg niet dat mensen die wat meer te besteden hebben nooit mogen genieten van wat ze hebben, maar ze moeten het wel doen met de gedachte dat ze dankbaar zijn, want dat is nou niet altijd aan hun gedrag te zien.

donderdag 27 oktober 2011

Midterms: check!

Hi lieverds,

Even weer een kort berichtje in alle drukte die Lawrence University heet.

Ik heb net al mijn midterm exams achter de rug en tot nu toe zijn ze allemaal wel goed gegaan. Van Freshman Studies weet ik dat het heel goed is gegaan, ik had namelijk 46 van de 50 punten, een dikke A dus!! Ik had het echt totaal niet verwacht, want je moest een heel comparative essay schrijven en ook nog eens iets van 8 citaten uit de boeken die je gelezen had benoemen en analyseren. En dat was niet 1-2-3 makkelijk, je moest echt helemaal argumenteren waarom jouw analyse de juiste was.. best pittig dus. En ik kreeg gelukkig 20 minuten extra omdat Engels niet mijn eerste taal was! Heeft wel geholpen denk ik. De derde paper die ik voor dit vak moest inleveren was een soort herkansing maar ook weer niet, want het cijfer voor die paper verving niet het eerste cijfer. Anyways, voor de tweede paper had ik een C+, wel goed dus, maar voor de derde had ik 88 uit 100, wat betekent dat ik een dikke B+ heb! Ik had het echt totaal niet verwacht, vooral omdat ik het weekend waarin ik de paper moest inleveren best wel afgeleid was door andere dingen, maar misschien heeft dat ook wel weer geholpen.

Bij Spaans heb ik een toets gehad over twee hoofdstukken met voornamelijk de meeste regelmatige werkwoorden en een paar onregelmatige. Redelijk simpel dus. Had voor de toets 97 uit 100, netjes dus. Ik hoop echt dat ik tegen de kerst een aardig gesprekje kan voeren! De klas wordt steeds een beetje gezelliger en mijn klasgenoten zijn wat minder huiverig dus dat is wel fijn.

Voor Introduction to American Society I en English For Academic Purposes I hoefde ik geen midterm exams af te leggen, voor de laatste moest ik wel een portfolio aanleggen. En ik dacht dat ik na Schouten wel af was van alle stomme portfolio's, nee dus haha! Maar het helpt wel heel erg, we bespreken altijd alle lezingen/lectures nog een keertje na en ik heb nu in feite twee professoren die mijn schrijfwerk nakijken, wat natuurlijk heel erg fijn is. Voor de rest houdt ik een soort logboek bij van hoe ik meedoe in discussies in de lessen, verbeterpunten, punten die goed zijn gegaan, enzovoort. Heel nuttig dus!

Voor Introduction to American Society zijn we op een field trip geweest naar een van de high schools hier in Appleton. De stad heeft 3 high schools, West, East en North, waarvan West de oudste is. Mogen jullie raden wanneer die school opgericht is: 1938. Geloof je dat nou? Lawrence was er gewoon eerder dan de allereerste high school! Maar in ieder geval, het was heel interessant en het heeft me de Nederlandse middelbare heel erg doen waarderen haha. Laatstejaars in Amerika hebben zowat het hele jaar hetzelfde rooster met dezelfde vakken; ze hebben wel semesters, maar er verandert hooguit misschien een enkel vak. Wat wel goed is is dat ze hier helpen bij de lessen in het laatste lesuur van de dag. Mijn host, Zoe, sportte vooral heel veel: cross country in de herfst (volgens mij een soort veldlopen), basketbal in de winter en softbal in de lente! Echt ongelooflijke duizendpoten zijn het daar. Een ander meisje zat in de Student Government en hielp veel met dingen in en rond de school. De lessen waren wel een beetje hetzelfde zoals in Nederland, alleen hadden juist de leerlingen heel veel inbreng in plaats van de leraar. Bij een literature class moesten leerlingen bijvoorbeeld zelf beargumenteren waarom hun antwoord het beste was, en de lerares zei pas op het eind of het het goede antwoord was of niet.

Afgelopen weekend was het Reading Period, wat in principe gewoon betekent dat alle studenten vrij hebben (of nog moeten leren voor als ze nog midterms hebben) en dat de professoren al ons werk nakijken. De meeste mensen gaan dan naar huis (voor de geluksvogels dan, mensen uit de oostkust en westkust bleven gewoon op de campus). Zelf ben ik met een handjevol mensen van Lawrence International, de Russian Club en de Jazz Guitar Group naar Bjorklunden geweest, een soort extra stukje campus op 2 uur rijden van Appleton vandaan. Het terrein was van een stel met kinderen dat daar iedere zomer heenging, maar in de jaren 70 hebben ze het aan Lawrence gedoneerd, waardoor wij lekker daar kunnen uitrusten en heeeel lekker kunnen eten. Ik heb er echt gegeten en winterslaap gehouden als een malle, dus ik ben weer helemaal opgeladen. Het eten is weer even wat anders dan in het cafetaria hier. Het eten bij ons is heel vers en goed, begrijp me niet verkeerd, maar ze hebben hier blijkbaar nooit van het woord 'variatie' gehoord. Dus binnen 2 weken heb je wel zowat het hele arsenaal gehad. De chef op Bjorklunden was geweldig (alle kamers moesten om de beurt corvee doen voor het ontbijt, de lunch en het avondeten), een echte Bostonian met een zwaar Bostonian accent. Hilarisch! We zijn daar maar 3 daagjes geweest, dus afgelopen zondag moesten we helaas alweer terug. Gelukkig ga ik in de winter nog een keer met de College Democrats, dus het is niet de eerste en de laatste keer dat ik naar Bjorklunden mag!

Met roeien gaat het ook heel goed, ik ga dit weekend mijn allereerste roeiwedstrijd meemaken in Indianapolis, Indiana, in de acht! Gelukkig gaan er wel een paar vriendinnen van me ook mee, dan zit ik niet heel erg alleen of met hele onbekende mensen. Maandag heb ik in een 4 geroeid, wat heeeeel vet was. Op gegeven moment was iedereen helemaal synchroon met elkaar, en dat voelt echt heel apart! Het begint wel erg koud te worden, dus na het weekend van de roeiwedstrijd, of regatta zoals ze het hier noemen, is de roeitraining vooral indoor op de roeimachines. De roeimachines zijn ook heel leuk, maar ik zit persoonlijk toch het liefst lekker op het water met de wind en de natuur om me heen, die hier echt prachtig is. Gisteren heb ik een roeitraining gehad in de acht, en het was de eerste keer dat het echt goed ging, want daarvoor was het allemaal heel onregelmatig. Volgens mij roeiden we toen ook in de wedstrijd-opstelling, wat dan natuurlijk helemaal mooi is. Vandaag gaan we de boten op de trailers laden en een Spandex Mall Run doen, wat basically inhoudt dat we elasthaanbroeken moeten kopen, omdat dat veel chiller roeien is. En het houdt je ook nog eens een stuk warmer dan dat luchtige katoen.

Ik ben dinsdagavond naar een hele indrukwekkende presentatie geweest van Kevin Hines. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar deze man heeft zijn eigen zelfmoordpoging overleefd; hij sprong van de Golden Gate Bridge in San Francisco maar is gered door oplettende voorbijgangers. Het was echt heel erg interessant om zijn verhaal te horen en hoe mensen die denken aan zelfmoord over het algemeen die gevoelens krijgen en hoe je met die mensen moet omgaan. Ik dacht zelf altijd dat mensen heel bewust voor zelfmoord kozen en niet nadachten over de gevolgen daarvan, maar het blijkt dat mensen die zelfmoordgedachten hebben echt geen andere optie zien dan zelfmoord plegen. Ontzettend naar natuurlijk. Maar in ieder geval, Hines is een internationale gastspreker en hij promoot wat hij zelf noemt "The Art of Living Mentally Well", wat inhoudt dat mensen moeten zorgen dat ze niet alleen hun lichaam gezond houden, maar ook hun geest. Na de presentatie waren ik en een vriendin die mee was even heel erg down, vooral omdat ik zelf ook iemand verloren heb aan zelfmoord (geen bewuste, eerder door iets verschrikkelijks dat The Choking Game heet), zij het niet mijn directe familie maar een kind van vrienden die wij praktisch tot onze familie rekenen. Voortaan zal ik mensen die zich niet goed voelen of eruit zien alsof ze zich niet helemaal lekker voelen echt vragen hoe het met ze gaat, ookal zijn het volslagen vreemdelingen.

That's all for now, love and miss you all loads, see you soon!